عفونت لگن؛ یک بیماری عفونی در اثر ورود باکتری ها به داخل مجاری ادراری و پرولاپس مثانه

 

منظور از عفونت لگن چیست؟

عفونت لگن یک بیماری عفونی است که در منطقه لگن (کمر، شکم، مجرای ادراری و دستگاه تناسلی) ایجاد می‌شود. عفونت‌های لگن ممکن است توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها یا عوامل عفونی دیگر ایجاد شود.

این بیماری معمولاً در افراد بالای 50 سال، بیماران دیابتی، بیمارانی که سیستم ادراری آنها تحت فشار قرار دارد و بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند، بیشتر است. اگر به هر دلیلی فکر می‌کنید که ممکن است عفونت لگن داشته باشید، بهتر است به پزشک متخصص مربوطه مراجعه کنید؛ زیرا تشخیص و درمان به موقع عفونت لگن، پیشگیری از عوارض جانبی و مشکلات بعدی نیز می‌تواند بسیار مهم و حیاتی باشد.

در ادامه مطالب با همراه باشید تا در مورد چگونگی ایجاد عفونت لگن و نحوه تشخیص و روش های درمان آن بیشتر آشنا شوید.

عفونت لگن چگونه ایجاد می شود؟

عفونت لگن می‌تواند از طریق ورود میکروب‌ها به داخل لگن تناسلی ایجاد شود. میکروب‌ها می‌توانند از طریق جراحی‌های لگنی، نیز وارد لگن شوند. بیماری‌هایی مانند بیماری‌های جنسی مثل کلامیدیا، گونوره، سیفیلیس و هرپس، می‌توانند عفونت لگن را ایجاد کنند. عوامل دیگری مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها نیز می‌توانند باعث عفونت‌های لگن شوند.

همچنین فعالیت‌هایی مانند تحریک و فشار بر روی سیستم ادراری و تناسلی می‌توانند این بیماری را ایجاد کنند. این فعالیت‌ها می‌توانند باعث تحریک مجرای ادراری و تناسلی شوند و باعث ایجاد محیطی مرطوب و گرم شوند که برای رشد میکروب‌ها بسیار مناسب است.

عوامل دیگری مانند کمبود ایمنی بدن، شیوع بیشتر عفونت‌ها در جامعه، استفاده از دستگاه‌های پزشکی ناصحیح و عدم رعایت بهداشتی شخصی نیز می‌توانند سبب ایجاد عفونت لگن شوند.

با چند مورد از شایع‌ترین علائم عفونت لگن آشنا شوید.

در رابطه با علائم عفونت لگن می توان گفت این علائم بستگی به نوع عامل عفونی، ممکن است شدید یا خفیف باشد. برخی از علائم عفونت لگن شامل موارد زیر است:

• درد شدید در منطقه لگن و شکم
• تب و لرز
• ادرار کم و دشواری در خروج ادرار
• ادرار غیرطبیعی مانند رنگ تیره (قهوه‌ای)
•  بوی نامطبوع و وجود خون در ادرار
• احساس تنگی و سوزش در هنگام ادرار کردن
• احساس فشار در داخل لگن
• درد در منطقه کمر و پشت لگن
• درد در هنگام رابطه جنسی
• خستگی و ضعف زیاد
• تغییر در رفتار و اختلال در خواب
• تغییراتی در مدت زمان پریود
• خستگی، تهوع، استفراغ و افزایش بی‌اشتهایی

لازم به ذکر است در صورت بروز هر یک از علائم ذکر شده مطالب فوق، بهتر است به پزشک متخصص مربوطه مراجعه کنید و تشخیص و درمان درست را دریافت کنید.

مهم‌ترین دلایل ابتلا به عفونت لگن در مردان چیست؟

عفونت لگن در مردان می‌تواند به دلایل مختلفی اتفاق بی‌افتد. در ادامه مطالب به برخی از اصلی‌ترین دلایل این نوع بیماری نیز اشاره شده است:

• التهاب پروستات: پروستات یکی از اصلی‌ترین عوامل ایجاد عفونت لگن در مردان است. التهاب پروستات باعث ایجاد ترشحات پروستاتی قابل انتشار به لگن می‌شود که می‌تواند باعث این بیماری شود.
• بیماری‌های جنسی: برخی بیماری‌های جنسی مانند گونوره، کلامیدیا و سیفیلیس و همچنین فعالیت جنسی نامناسب مانند فعالیت جنسی شدید، عدم استفاده از لوازم جانبی جنسی مناسب و یا تعداد زیادی از روابط جنسی می‌تواند باعث عفونت لگن شوند.
• فشار خون بالا: فشار خون بالا می‌تواند باعث تخلیه خون کمتر به لگن شود که این امر منجر به عفونت‌های لگن نیز می شود.
• دیابت: دیابت می‌تواند باعث ایجاد این بیماری شود؛ زیرا این بیماری سبب آسیب به سیستم ایمنی می‌شود و بدین ترتیب، بدن به خوبی قادر به مبارزه با عفونت نمی‌باشد.
• ضعف سیستم ایمنی بدن: سایر بیماری‌هایی که باعث ضعف سیستم ایمنی می‌شوند، می‌توانند منجر به عفونت لگن شوند؛ زیرا بدن به خوبی قادر به مبارزه با باکتری‌ها و ویروس‌ها نمی‌باشد.
• مصرف داروها: مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدافسردگی و داروهای پرولاکتین می‌تواند سبب ایجاد عفونت لگن در مردان و زنان شود.
• آسیب به ناحیه لگن: آسیب به ناحیه لگن مانند شکستگی استخوان، عمل جراحی و یا دیگر مصدومیت‌ها می‌توانند سبب ایجاد عفونت لگن نیز شوند.
• بیماری‌های سیستمیک: برخی بیماری‌های سیستمیک مانند بیماری‌های خودایمنی، هموفیلی و یا بیماری‌هایی که با ایجاد التهاب مواجه هستند می‌تواند سبب ایجاد عفونت لگن شوند.
• سن: با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن ضعیف‌تر می‌شود و خطر ابتلا به عفونت لگن در مردان بالای 50 سال بیشتر است.
• اختلالات سلول‌های خونی: برخی اختلالات سلول‌های خونی مانند لوسمی و لنفوم، می‌توانند باعث ضعف سیستم ایمنی و افزایش خطر ابتلا به عفونت لگن شوند.
• سابقه عفونت لگن: افرادی که در گذشته عفونت لگن داشته‌اند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این نوع بیماری دارند.
• فشار دریافتی در منطقه لگن: افرادی که برای مدت طولانی نشسته‌اند و یا فشار طولانی در منطقه لگن را تحمل می‌کنند، مانند رانندگی با خودرو، نیز ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت لگن شوند.
• تحریک‌کننده‌های مثانه: تحریک‌کننده‌های مثانه مانند دی‌یورتیک‌ها و دیگر داروها می‌توانند سبب ایجاد عفونت لگن شوند.

بنابراین برای پیشگیری از عفونت لگن در مردان، می‌توانید از روش‌های بهداشتی مانند شستشوی منظم با آب و صابون، استفاده از لوازم جانبی جنسی مناسب، فعالیت جنسی به میزان معقول استفاده کنید. همچنین، برای افرادی که در معرض خطر این بیماری هستند، مانند افرادی که سن بالایی دارند و یا دارای اختلالات سلول‌های خونی هستند، ارزیابی و درمان منظم با پزشک متخصص مربوطه توصیه می‌شود.

تفاوت عفونت لگن در مردان با خانم ها

عفونت‌های لگن (UTI) در مردان و زنان ممکن است تفاوت هایی داشته باشد. در مردان، عفونت لگن نسبتاً نادر است و بیشتر در سنین بالا و با وجود مشکلات ادراری از قبیل بزرگ شدن پروستات (BPH)، سنگ کلیه، تنگی ادراری، تحریک مثانه، استفاده از کاتتر و یا ارتباط جنسی نامناسب رخ می دهد.

 در صورتی که عفونت لگن در زنان بسیار شایع است. این امر ممکن است به دلایل مختلفی مانند ساختار بدنی، بلوغ جنسی، بارداری، استفاده از اسپرمیسید ها، استفاده از کاتتر ادراری، کاهش سطح استروژن در سنین پس از یاغی، ضعف سیستم ایمنی و ... باشد.

علاوه بر این، علائم عفونت‌های لگن در مردان و زنان ممکن است متفاوت باشد. به طور مثال، علائم عفونت لگن در مردان شامل تحریک مثانه، سوزش در زمان ادرار کردن، درد در پشت و نواحی زیر شکم باشد، در حالی که در زنان، شامل سوزش هنگام ادرار کردن، تحریک مثانه، درد در ناحیه پایین شکم، خونریزی خفیف و عدم راحتی جنسی می باشد.

درمان عفونت‌های لگن در مردان و زنان به طور کلی شامل داروهای آنتی‌بیوتیک و تسکین علائم است. درمان با آنتی‌بیوتیک برای از بین بردن باکتری‌های عامل عفونت استفاده می شود. همچنین، ممکن است داروهای تسکین علائم از جمله آنتی‌بیوتیک‌های ضد التهاب، آلفا بلوکرها و آنتی‌کولینرژیک‌ها نیز به کار گرفته شوند.

در برخی موارد، برای درمان عفونت‌های لگن در زنان، ممکن است مراقبت های خاصی مثل دوش گرفتن با آب گرم، استفاده از کفش های مناسب، تغذیه سالم و مصرف بیشتر مایعات به کار گرفته شود.

اگر عفونت لگن به مرحله شدیدی رسیده باشد، ممکن است بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. علاوه بر این، پیشگیری از عفونت‌های لگن با اقدامات ساده‌ای همچون پاکیزگی و بهداشت شخصی، ادرار کردن پس از رابطه جنسی، شستشوی مناسب قبل و بعد از روابط جنسی، مصرف بیشتر مایعات و ارتجاع ادراری منظم، میسر است.

به طور خلاصه برای پیشگیری از عفونت لگن و از بین بردن آن، لازم است به پزشک متخصص مربوطه مراجعه کرده و به نکات توصیه شده از جانب پزشک پیشگیری و توجه کنید. لازم به ذکر است در صورتی که به هر گونه علائمی از جمله تحریک مثانه، درد و سوزش در زمان ادرار کردن، درد در نواحی پایین شکم، خونریزی خفیف و یا عدم راحتی جنسی برخورد کردید، باید به پزشک متخصص مربوطه مراجعه کنید.

راهکارهای پیشنهادی جهت پیشگیری از ابتلا به عفونت لگن

برای پیشگیری از ابتلا به عفونت لگن، می‌توانید از نکات توصیه شده زیر استفاده نمایید:

• مراقبت از بهداشت شخصی: از جمله این مراقبت ها می توان به شستن دست ها قبل و بعد از استفاده از دستگاه های بهداشتی و قرار گرفتن در محیط های عمومی، تعویض لباس های مرطوب و گرم کردن لباس های مرطوب بعد از شستشو اشاره کرد.
• ادرار کردن پس از رابطه جنسی: ادرار کردن پس از رابطه جنسی می تواند به خارج کردن باکتری های موجود در ادرار کمک کند و در نتیجه پیشگیری از عفونت لگن را تسهیل می کند.
• شستشوی مناسب: شستشوی مناسب قبل و بعد از رابطه جنسی نیز به پیشگیری از این بیماری کمک می کند.
• مصرف زیاد مایعات: مصرف زیاد مایعات مانند آب و نوشیدنی های بدون الکل می تواند به تخلیه کردن بیشتر ادرار و خارج کردن باکتری های موجود در آن کمک کند.
• استفاده از لوازم بهداشتی مناسب: استفاده از لوازم بهداشتی مناسب مثل کفش های مناسب، لباس های مناسب و فرش های نرم می تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.
• ارتجاع ادراری منظم: داشتن ارتجاع ادراری منظم و بیماری هایی مانند سکته مغزی، بیماری های عروقی و دیابت می تواند خطر ابتلا به عفونت لگن را افزایش دهد؛ بنابراین مراجعه به پزشک برای درمان این بیماری ها نیز می تواند در پیشگیری از این بیماری بسیار موثر باشد.
• استفاده از داروهای ضد بیماری: استفاده از داروهای ضد بیماری مانند آنتی‌بیوتیک ها و داروهای ضد التهابی، می‌تواند در پیشگیری و درمان عفونت لگن مفید باشد. مهم است بدانید که استفاده از داروهای ضد بیماری باید توسط پزشک تجویز شود.
• تمرینات عضلات لگن: تمرینات عضلات لگن، مانند تمرینات کگل، می‌تواند در بهبود و افزایش قدرت عضلات لگن و بهبود عملکرد دستگاه ادراری کمک کند.
• عدم استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر، می‌تواند باعث تحریک دستگاه ادراری شود و خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
• رعایت تغذیه سالم: رعایت تغذیه سالم و متعادل، می‌تواند به افزایش سیستم ایمنی بدن و کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مختلف، از جمله عفونت لگن کمک کند.

به طور خلاصه با توجه نکات توصیه شده مطالب فوق می توان گفت، پیشگیری از عفونت لگن می‌تواند با رعایت بهداشت شخصی، استفاده از لوازم بهداشتی مناسب، تمرینات عضلات لگن و رعایت تغذیه سالم، امکان‌پذیر باشد. در صورت بروز علائم عفونت‌های لگن، بهتر است به پزشک مراجعه کنید و درمان مناسب را انجام دهید.

نحوه تشخیص عفونت لگن توسط بهترین پزشک متخصص ارتوپدی در تهران

حال که با شایع ‌ترین و رایج ترین علائم بیماری عفونت لگن نیز آشنا شده اید، در این بخش درمورد روش های تشخیص دقیق تر این نوع بیماری که پزشک متخصص با توجه به وضعیت و شرایط بیمار نیز استفاده می‌کند، برای شما عزیزان مختصرا توضیح خواهیم داد.

آزمایش ادرار: با انجام این آزمایش، پزشک می‌تواند میزان باکتری ها، پروتئین ها و سایر عوامل مربوط به عفونت را در ادرار شما بررسی کند.

تصویربرداری: از طریق انجام سونوگرافی، رادیوگرافی یا MRI ممکن است تصویر لگن برای شناسایی علائم عفونت لگن تهیه شود.

آزمایش خون: بررسی علائم التهابی و دیگر نشانگرهای مرتبط با عفونت می تواند توسط آزمایش خون شناسایی شود.

در صورتی که شما و یا اطرافیان خود علائم ذکر شده عفونت‌های لگن را دارید، بهتر است به یک پزشک متخصص مربوطه مراجعه کنید. پزشک شما پس از انجام معاینه فیزیکی و بررسی علائم، تشخیصی دقیق و صحیح را برای عفونت لگن شما قطعی خواهد کرد و درمان مناسبی را برای شما تجویز می نماید.

بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت لگن جهت درمان از نظر پزشک متخصص ارتوپدی

همانطور که در مطالب فوق ذکر شد، برای تشخیص عفونت لگن، پزشک ممکن است از آزمایش ادرار و پایش با توجه به علائم بیمار کمک بگیرد. درمان این بیماری بستگی به نوع عامل عفونی دارد. ممکن است پزشک داروهای ضد بیوتیک، ضد قارچی و ضد ویروسی را برای درمان این بیماری تجویز کند. همچنین در برخی موارد، نیاز به بستری در بیمارستان نیز مطرح می‌شود.

در مواردی که عفونت لگن ناشی از باکتری‌ها باشد، پزشک ممکن است داروهای آنتی بیوتیک را تجویز کند. در صورتی که علائم بسیار شدید باشد و درمان با آنتی بیوتیک نتیجه ندهد، ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان باشد.

اگر عفونت ناشی از قارچ‌ها باشد، داروهای ضد قارچ مانند فلوکونازول، ایتراکونازول و کتوکونازول ممکن است تجویز شود و در صورتی که عفونت ناشی از ویروس باشد، درمان ممکن است با داروهای ضد ویروسی مانند والاسیکلویر یا آسیکلوویر صورت بگیرد.

در بعضی موارد، عفونت‌های لگن ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشد. برای مثال، هنگامی که بیمار دارای توده‌ای در منطقه لگن باشد که علائم عفونت را ایجاد کرده است، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

همچنین، درمان این بیماری بستگی به شدت علائم، نوع عامل عفونی و وضعیت سلامت کلی بیمار دارد. برای مثال، در بیماران مبتلا به بیماری‌هایی که سطح ایمنی بدن آن ها ضعیف می باشد، درمان باید با دقت و با توجه به وضعیت سلامت کلی بیمار صورت بگیرد.

انتخاب بهترین آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت لگن بستگی به نوع و شدت عفونت، سن و وضعیت سلامتی فرد و عوامل دیگری مانند حساسیت‌های دارویی دارد. درمان عفونت‌های لگن معمولا با دوزهای بالا از آنتی‌بیوتیک‌های مختلف انجام می‌شود، اما همه آنتی بیوتیک‌ها برای هر شخص مناسب نیستند و ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی داشته باشند.

بنابراین، برای درمان عفونت‌های لگن، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا او بتواند آنتی‌بیوتیکی را که بیشترین اثر مفید را برای شما دارد تجویز کند. لازم به ذکر است از مصرف داروهایی به صورت خودسرانه پرهیز کنید تا از عوارض و خطرات احتمالی نیز جلوگیری نمایید.

برای دریافت نتایج کافی از مصرف آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت‌های لگن و دیگر داروهای تجویز شده توسط متخصص، باید طبق به دستور پزشک دارو را مصرف کنید و توصیه‌های او را رعایت کنید. از طرفی برای کاهش عوارض جانبی احتمالی از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، می‌توانید رژیم غذایی سالمی را پیش روی خود قرار داده و مصرف مواد مغذی و آب به میزان کافی را رعایت کنید.

 مصرف برخی مکمل‌های غذایی مانند پروبیوتیک‌ها می‌تواند در کاهش عوارض جانبی مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مؤثر باشد. به طور خلاصه برای درمان این بیماری، بهتر است از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها به مقدار لازم و بدون افراط استفاده کنید و در صورت بروز عوارض جانبی یا نارضایتی از درمان، به پزشک خود اطلاع دهید.

4 روش آسان و در دسترس جهت درمان خانگی عفونت لگن

 اگر علائم عفونت‌های لگن شما و یا اطرافیان خود نسبتاً خفیف است و برای درمان آن به دنبال روش‌های خانگی هستید، ممکن است رعایت روش‌های زیر و مصرف آن ها به شما کمک بسیاری کند:

1. مصرف آب به میزان کافی: مصرف آب به میزان کافی به دستگاه ادراری شما کمک می کند که به خوبی کار کند و عفونت را برطرف کند. سعی کنید روزانه حداقل 8 لیوان آب مصرف کنید.
2. مصرف عصاره کرنبری: عصاره کرنبری یک روش خانگی متداول برای درمان عفونت لگن است. این روش برای خود تنها قابلیت درمان ندارد و بهتر است با مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک شما ترکیب شود.
3. استفاده از دستمال گرم: استفاده از دستمال گرم بر روی ناحیه تحتانی می‌تواند به بهبود علائم عفونت کمک کند. در این روش، یک دستمال نرم و تمیز را در آب گرم خیس کرده، به خوبی نرم کنید و بر روی ناحیه تحتانی قرار دهید. این روش می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.
4. استفاده از عصاره آلوئه ورا: استفاده از عصاره آلوئه ورا همچنین می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. عصاره آلوئه ورا را روی ناحیه تحتانی بمالید و حداقل ۳۰ دقیقه به جا بگذارید، سپس با آب ولرم بشویید.

سخن پایانی

همان طور که در این مقاله مطالعه کردید، عفونت لگن یا عفونت ادراری یک بیماری عفونی است که می‌تواند شدیداً ناراحت‌کننده باشد و در صورت درمان نکردن مشکلات جدی‌تری را به دنبال داشته باشد. علائم عفونت لگن می‌تواند شامل درد و سوزش در زمان ادرارکردن، تب، لرز، درد در ناحیه کمر و شکم، خستگی و دل‌نشینی باشد. برای تشخیص عفونت‌های لگن، پزشک معمولاً نمونه ادرار به عنوان آزمایش برای آزمایشگاه می‌فرستد.

همچنین بیان کردیم درمان عفونت لگن به‌وسیله آنتی‌بیوتیک‌ها معمولاً موثر است و به‌طور کلی برای درمان این بیماری، پزشک متخصص ممکن است داروهای ضد التهاب و داروهای تسکین درد را تجویز کند. علاوه بر این، رعایت تغذیه مناسب، مصرف آب به میزان کافی، استفاده از دستمال گرم و عصاره آلوئه ورا نیز می‌تواند به عنوان راهکارهای خانگی آسان و درد دسترس به کاهش درد و  عفونت لگن کمک بسیاری کند.

با این حال، در صورتی که شما علائم شدیدی از عفونت‌های لگن را دارید یا علائم بعد از مصرف داروی ضدباکتری قطع نشده باشد، باید به پزشک متخصص مربوطه مراجعه نمایید تا درمان صحیح و موثر را برای شما تجویز نماید.