پارگی رباط پا؛ درمان به موقع برای پیشگیری از تشدید پارگی و پارگی کامل رباط و ناتوانی در حرکت
پارگی رباط پا زمانی روی می‌دهد که مفصل مورد نظر فراتر از حداکثر دامنه حرکتی خود تحت فشار قرار گیرد. این مشکل بیشتر در مفاصل تحمل کننده وزن مانند مچ پا و زانو رخ می دهد. وقتی به مچ پا یا زانوی فرد ضربه وارد شود یا به شدت پیچ بخورد، ممکن است رباط صلیبی قدامی را پاره کند. در صورت عدم درمان به موقع پارگی رباط احتمال تشدید پارگی و آسیب به رباط و در نتیجه ناتوانی فرد برای حرکت وجود دارد از همین رو توصیه میشود برای تشخیص پارگی رباط مچ پا در اسرع وقت به کلینیک فوق تخصصی زانو در تهران مراجعه کنید.
پارگی رباط پا آسیبی دردناک است که احتمالاً با علائم دیگری چون تورم و کبودی همراه است. این مسئله به طور معمول در پی وارد شدن نیروی شدید به مفصل، طی زمین خوردن یا ضربات شدید دیگر رخ می دهد. متداول‌ترین انواع پارگی شامل پاره شدن رباط مچ پا، زانو، مچ دست، شست، گردن یا کمر است.
در مقاله حاضر سعی کردیم درخصوص علائم پارگی رباط پا و انواع فعالیت هایی که احتمالاً منجر به پاره شدن رباط میشود، اطلاعاتی ارائه کنیم.
رباط نواری سفت متشکل از بافت فیبری و نقطه اتصال و چسباندن دو استخوان به یکدیگر است. از سوی دیگر می‌توان گفت رباط رابط متصل کننده استخوان ها به غضروف، به عنوان یکی از عناصر کلیدی مفاصل است.
با وجود استحکام بالای رباط ها، احتمال کشیدگی یا حتی پارگی آن وجود دارد. پارگی و کشیدگی رباط منجر به درجات یا سطوح گوناگونی از آسیب دیدگی و رگ به رگ شدن می شود.
زمانی که مفصل طی ضربه به پا یا حوادثی مثل چرخش ناگهانی یا افتادن از موقعیت طبیعی خود خارج میشود می تواند دچار پارگی شود.
به دلیل حرکت مداوم مفاصل و تحت فشارقرار گیری آنها پاره‌شدن رباط در پی ضربه، افتادن و چرخش ناگهانی از آسیب‌های ورزشی رایج هستند. در ارتباط با پارگی رباط پا، رباط های مچ پا، زانو و ران پا معمولا تحت تاثیر قرار می گیرند.
پارگی رباط پا می‌تواند با علائمی چون تورم و کبودی ویا حساسیت و درد پا حین لمس آن همراه باشد. حتی ممکن است در صورت پاره‌شدن رباط امکان حرکت دادن مفصل پا یا زانو برای فرد مبتلا دشوار باشد. در برخی موارد حتی ممکن است طی آسیب بیمار صدای پاره شدن رباط خود را بشنود یا آن را احساس کند. در برخی مواقع پاره شدن رباط حتی می‌تواند موجب اسپاسم عضلانی فرد در ناحیه پا یا زانو شود.
یکی از اهداف رباط حمایت و تقویت مفاصل متصل به آن است. اصلی‌ترین عملکرد رباط حفظ تراز درست استخوان‌های اسکلت و ممانعت از حرکات غیرمتعارف مفاصل است.
پارگی رباط پا، با سخت کردن یا ایجاد اختلال در فرآیند حرکت مفصل موجب شل شدگی بیش از حد مفصل می شود، همین مسئله باعث میشود شما نتوانید مفصل خود را به شکل عادی حرکت دهید.
اگر بخواهیم به اختصار علائم را بیان کنیم باید بگوییم، علائم پاره شدن رباط شامل موارد ذیل است:
♦ درد و ناراحتی در ناحیه آسیب دیده که در عرض 24 تا 72 ساعت بهبود نمی یابد
♦ تورم در ناحیه آسیب دیده که در عرض 24 تا 72 ساعت کاهش نمی یابد
♦ کبودی در ناحیه آسیب دیده
♦ توانایی محدود در حرکت مفصل آسیب دیده
♦ ناتوانی در تحمل وزن روی مفصل آسیب دیده
♦ تشدید علائم
پارگی رباط پا در چه نواحی ممکن است بروز کند. در ادامه قصد داریم در خصوص انواع پاره‌شدن رباط صحبت کنیم:
1- مچ پا: این نوع از پارگی رباط بیشتر در سمت خارجی مچ پا جایی که مجموعه رباط جانبی نامیده میشود، روی می‌دهد. مجموعه رباط‌های جانبی مچ شامل رباط های تالوفیبولار قدامی، کالکانیوفیبولار و تالوفیبولار خلفی خواهد بود. رباط دلتوئید میانی، در قسمت داخلی مچ پا، کمتر آسیب می بیند. درصد پیچ خوردگی مچ پا در ورزشکارانی که ورزش‌های رقابتی انجام می‌دهند، بسیار بالا است.
2- زانو: چهار رباط حائز اهمیت ناحیه زانو عبارتند از رباط‌های متقاطع قدامی، خلفی، رباط جانبی داخلی و جانبی خارجی خواهد بود. در بین ای چهار رباط مهم بیشترین پارگی داخل رباط متقاطع قدامی موسوم به ACL بروز خواهد کرد.
در خصوص تشخیص پارگی رباط مچ پا باید بگوییم پاره‌شدن رباط پا بواسطه انجام معاینه فیزیکی و بررسی سوابق پزشکی بیمار تشخیص داده می شود. احتمال آن وجود دارد که پزشکی که برای درمان به وی مراجعه کرده‌اید از شما در خصوص نحوه مجروحیت شما سوال بپرسد.
لمس محل آسیب و حرکت دادن مفصل برای تشخیص پارگی رباط مچ پا به احتمال بسیار اطلاعات زیادی در خصوص میزان آسیب مرتبط با پارگی رباط پا به شما ارائه می‌دهد.
پس از انجام معاینات بالینی که به منظور جستجوی احتمال شکستگی استخوان انجام میشود احتمالاً نوبت به انجام عکسبرداری با اشعه ایکس می‌رسد.
درجات مختلفی از رگ به رگ شدن رباط وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
درجه 1: رگ به رگ شدن‌های خفیف که با وجود آسیب وارد کردن به رباط اما نمی‌تواند پارگی قابل توجهی را پدید بیاورد.
درجه 2: رگ به رگ شدن‌های متوسط که با ایجاد پارگی جزئی ممکن است موجب سستی غیرمعمول مفصل شود.
درجه 3: رگ به رگ شدن‌های شدید که با ایجاد پارگی کامل رباط موجب ناپایداری مفصل و عدم تحرک آن میشود.
در مواجه با پاره‌شدن رباط مچ پا یکی از سوالات پرتکراری که مطرح میشود ان است که پارگی رباط مچ پا چگونه درمان میشود. در پاسخ به این پرسش باید بگوییم رویکردهای درمانی متفاوتی برای پارگی مچ پا وجود دارد که بخشی از آن شامل درمان‌های غیرجراحی به عنوان درمان اولیه است که شامل همان درمان موسوم به R.I.C.E (استراحت، کمپرس سرد، فشرده سازی با بانداژ مخصوص و بالا نگه داشتن اندام) می‌باشد. در همین مرحله ممکن است پزشک داروهای ضدالتهابی را برای کاهش درد و تورم بیمار تجویز نماید.
در مرحله بعد ممکن است پزشک استفاده از بریس را برای حمایت بیشتر و ممانعت از آسیب بیشتر بیمار تجویز نماید. در همین مرحله ممکن است فیزیوتراپی یا ماساژدرمانی نیز برای تقویت عضلات بیمار و بازتوانی بهتر بیمار توصیه شود.
دو رویکرد دیگری که در درمان پاره‌شدن رباط پا و مچ پا بسیار متداول است استفاده از شاک ویوتراپی (تسکین دردهای استخوانی شدید به کمک پالس متمرکز و کاهش انتقال دهنده‌های عصبی درد) و اولتراسوند (گرمابخشی عمقی به بافت نرم جهت افزایش گردش خون و بهبود عملکرد بیمار) می‌باشد.
در کنار رویکردهای فوق تزریق پی آر پی و اوزون تراپی نیز می‌تواند برای درمان و بهبودی رباط مچ پا ضروری است.
پی آر پی در واقعیت همان پلاسمای خون خود بیمار است که به دلیل برخورداری از مولکول‌های زیستی قادر به ترمیم بافت آسیب دیده رباط خواهد بود و یا ترمیم آن را تسریع خواهد کرد.
تزریق اوزون به دلیل افزایش انتقال اکسیژن به بافت آسیب دیده انجام می شود، چرا که در پی کاهش خونرسانی به بافت میزان اکسیژن موجود در بافت کاهش می‌یابد و روند بهبود کند میشود. اوزون علاوه بر تسریع روند بهبودی می‌تواند در کاهش درد نیز موثر باشد.
در صورتی که هیچ یک از این رویکردها نتیجه بخش نبود، پزشک ممکن است جراحی را پیشهاد کند. در ادامه همین مقاله به تفضیل بیان می‌کنیم که پارگی رباط مچ پا چگونه درمان میشود.
باید به این نکته اشاره کنیم که عدم درمان پارگی جزئی رباط می تواند موجب تشدید پارگی و پاره شدن کامل رباط شده و در نتیجه هیچ ارتباطی میان استخوان‌ها باقی نمی‌ماند. پاره‌شدن رباط ACL قادر است توانایی شما را برای تحمیل وزن خود به پاها، خم یا راست کردن زانوها، ایستادن روی نوک پا، یا راه رفتن با یک گام معمولی با نوک پنجه از بین ببرد.
مدت زمان لازم برای بهبودی پارگی رباط پا تاحد زیادی به میزان آسیب‌دیدگی رباط وابسته است. در صورت پارگی خفیف رباط با آسیب‌های میکروسکوپی، تا زمانی که کاری برای آسیب دائمی انجام ندهید، احتمالاً برای بهبودی کامل 6 هفته زمان نیاز باشد. بدیهی است که هرچه پارگی شدیدتر باشد، بهبودی بیشتر طول می کشد، به خصوص اگر نیاز به جراحی باشد. در چنین مراحلی باید توصیه های جراح خود در خصوص اقدامات مراقبتی پس از جراحی را جدی بگیرید. این اقدامات بی شک شامل فیزیوتراپی خواهد بود.
پیچ خوردگی ها و پارگی رباط پا چه از نوع سطح 1 و سطح 2 اغلب طی 3 تا 8 هفته به طور کامل بهبود می‌یابند. این مسئله به معنی آن است که فرد بتواند طی این بازه زمانی فعالیت های عادی خود را از سر گرفته و بیمار بتواند توانایی تحرک کامل خود را باز یابد.
در ادامه قصد داریم در خصوص انواع رویکردهای درمانی برای پاره‌شدن رباط اشاره کنیم. نخستین مرحله برای درمان پارگی رباط پا رویکرد مراقبتی-حمایتی موسوم به (R.I.C.E) است.
♦ رویکرد مراقبتی-حمایتی: شامل استراحت کردن، استفاده از کمپرس یخ، بکارگیری نوار فشرده سازی، بالا نگه داشتن پا خواهد بود که یکی از محبوب ترین درمان های "اولیه" برای آسیب های رباط است.
- استراحت: در اولین گام ضروری است انجام هر فعالیتی را که موجب فشار وارد شدن به مفصل آسیب دیده می شود، را متوقف نمایید. این وقفه در فعالیت به رباط زمان کافی برای بازیابی خود را می دهد.
- کمپرس یخ: برای کمک به کاهش تورم و درد، می‌توانید کیسه یخ را روی ناحیه آسیب دیده رباط قرار دهید.
- بانداژ فشرده سازی: به منظور کاهش تورم، می‌توانید با استفاده از بانداژ الاستیک ناحیه آسیب دیده را با بپیچید و آن را محکم و ثابت کنید.
- بالا نگه داشتن پا: برای بهبود جریان خون و کاهش تورم، می‌توانید ناحیه آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب قرار دهید.
ممکن است پزشک متخصص یک داروی بدون نسخه مثل ایبوپروفن را برای بهبود درد و ناراحتی و تورم ناشی از پاره‌شدن رباط تجویز کند.
چناچه رباط دچار پیچ خوردگی از نوع درجه 2 شده باشد، احتمالاً برای حمایت به بریس نیاز داشته باشد. استفاده از بریس به پارگی جزئی رباط این امکان را می‌دهد تا بهبود بیابد. بر اساس شدت آسیب رباط مدت زمان بپوشیدن بریس متفاوت است. چناچه رباط دچار پیچ خوردگی از نوع درجه 2 شده باشد ممکن است برای ترمیم به جراحی نیاز داشته باشد.
پس از بهبودی درد و تورم، پزشک متخصص احتمالاً برای کمک به بازیابی عملکرد رباط و مفصل فیزیوتراپی یا تمرینات خانگی را تجویز کند. زمان بهبودی پاره‌شدن رباط بنا بر به شدت پارگی می تواند چند هفته یا تا یک سال متغییر باشد.
افرادی که پارگی رباط پا یا ACL را تجربه می کنند، بیشتر مستعد ابتلا به آرتروز زانو خواهند بود. احتمال ابتلا به آرتروز، با وجود انجام عمل جراحی بازسازی رباط، برای فرد مبتلا بسیار بالا است.
فاکتورهای زیادی می‌تواند احتمال ابتلای بیمار به آرتریت را افزاایش دهند، از جمله این موارد می‌توان به شدت آسیب‌دیدگی رباط، پدیداری آسیب‌های وابسته به پاره‌شدن رباط در مفصل زانو یا میزان فعالیت پس از درمان اشاره کرد.
پزشک متخصص احتمالاً تحت شرایط ذیل اقدام جراحی را پیشنهاد کند :
♦ در صورتی که ورزشکار هستید و خواهان ادامه دادن به ورزش خود و یا سهولت در پریدن یا چرخش برای ورزش می‌باشید.
♦ در صورتی که چندین رباط یا غضروف فیبری زانوی شما دچار آسیب دیدگی شده است.
♦ در صورتی که آسیب باعث شود زانوی شما حین فعالیت های سست شود.
درمان پارگی رباط مچ پا در طب سنتی شامل سه مرحله مختلف از جمله بازتوانی حرکتی فرد، اصلاح حرکات و انجام ورزش خواهد بود.
در صورتی که برای فرد مبتلا به پاره‌شدن رباط مچ پا بازتوانی انجام نشود، احتمال کاهش دامنه حرکتی، درد و تورم و ناپایداری مفصل وجود دارد. برای بازتوانی بر پایه طب سنتی ضروری است در اسرع وقت به یک فیزیوتراپ مراجعه نمایید تا با کاهش ورم و انجام برخی تمرینات خاص قدرت، انعطاف پذیری و دامنه حرکتی فرد بهبود یابد.
از سوی دیگر انجام تمرینات ورزشی خاص می‌تواند با تقویت ماهیچه‌ها و عضلات اطراف مچ پا موجب افزایش تعادل و پایداری مچ پا و در نتیجه بهبود وضعیت بیمار میشود. این تمرینات احتمالاً شامل تمرینات مرتبط به افزایش دامنه حرکتی، تقویت عضلات، تمرینات تعادلی و عملکردی خواهد بود که توسط فیزیوتراپیست به بیمار ارائه خواهد شد.
از سوی دیگر در درمان پارگی رباط مچ پا در طب سنتی مرحله دیگری که حائز اهمیت است اصلاح حرکات است. گاهی علت آسیب دیدگی بیمار می‌تواند به دلیل عملکرد اشتباه وی باشد که فیزیوتراپ پس از بازتوانی فرد برای از سر گیری فعالیت‌های روزمره و ارائه تمرینات ورزشی مناسب جهت تقویت عضلات فرد، نسبت به اصلاح ایرادات حرکتی فرد که ممکن است زمینه ساز آسیب‌های جدی آتی در وی گردد، اقدام خواهد کرد.
بی شک نمی توان از بروز کلیه آسیب ها به رباط پا پیشگیری نمود، با این حال انجام برخی اقدامات احتیاطی برای ایمن نگه داشتن رباط ها در طول فعالیت‌های ورزشی امری ضروری است:
♦ حفظ وزن سالم ایده آل
♦ ترکیب برنامه ورزشی با تمرینات و فعالیت‌های هدفمند با وزنه و حرکات هوازی
♦ استراحت یک روزه پس از انجام ورزش شدید
♦ توقف فوری اقدامات ورزشی در صورت تجربه درد شدید یا خسته شدن فرد
♦ انجام اقداماتی برای گرم کردن بدن پیش از انجام ورزش و افزایش تدریجی شدت آن و سپس کشش بدن
♦ انجام اقداماتی برای گرم کردن بدن پیش از انجام ورزش و افزایش تدریجی شدت آن و سپس کشش بدن
در صورتی که با شرایط ذیل مواجه هستید باید در اسرع وقت برای تشخیص و درمان به یک متخصص مراجعه کنید:
♦ ناتوانی در بکارگیری مفاصل طبق روال پیش از آسیب دیدگی
♦ احساس سستی، ناتوانی یا ضعف در مفصل
♦ درد
♦ تورم
♦ مشکل در تحمیل وزن به مچ پا یا زانو
♦ ساختار رباط ها متشکل از چه چیزی است؟
رباط ها طناب هایی متشکل از بافت همبند، الیاف الاستیک کشدار و کلاژن، پروتئین متصل کننده بافت ها به یکدیگر، می‌باشد.
♦ رباط ها چه شکلی هستند؟
رباط ها در شکل ها و اندازه های مختلف وجود داشته و بیشتر شبیه طناب یا نوار هستند. برخی از آنها نازک همچون یک تکه ریسمان نازکند و برخی دیگر پهن تر هستند. برخی از آنها حتی به شکل قوس و به رنگهای صورتی، زرد یا سفید می باشند.
♦ پارگی رباط پا تا چه میزان جدی است؟
پاره‌شدن رباط به شدت در محدودسازی حرکت زانو نقش دارد. این محدودسازی دامنه حرکتی در عدم توانایی فرد برای چرخیدن روی پاشنه یا چرخاندن پا موثر خواهد بود. در صورتی است که سایر رویکرد های پزشکی برای ترمیم پارگی رباط پا موثر واقع نشود انجام جراحی تنها راهکار انتخابی خواهد بود.
از همین رو باید گفت که بهترین درمان برای پارگی در رباط پا به شدت پاره شدن، تعداد رباط‌های درگیر و میزان آسیب رباط بستگی دارد.
♦ آیا امکان راه رفتن در صورت پارگی رباط پا وجود دارد؟
با پاره‌شدن رباط ACL، احتمال آنکه فرد حین راه رفتن دچار درد شدید و ناراحتی باشد، بسیار محتمل است. در چنین وضعیتی که فرد دچار پارگی رباط پا شده است، بیمار تنها قادر به راه رفتن در راستای یک خط مستقیم بوده اما توانی برای چرخش ناگهانی فرد وجود ندارد. ممکن استفاده از زانوبند به ثابت نگه داشتن زانو کمک شایانی نماید، با این حال در صورت پاره شدن رباط ACL، تنها راه مطمئن برای درمان جراحی است.
♦ آیا امکان بهبودی خود به خودی رباط پاره شده وجود دارد؟
در حالی که پارگی خفیف و محدود رباط می تواند خود به خود و در طول زمان بهبود یابد، اما توصیه میشود که برای اطمینان از بهبودی کامل ناحیه آسیب دیده، بدون ایجاد اسکار و حتی برای اطمینان از بازگشت رباط به عملکرد خود بهتر است در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کرده و برای تشخیص و درمان رباط پاره شده اقدام کنید.
♦ آیا رباط های پاره شده به طور کامل بهبود می یابند؟
رباط‌هایی که به طور کامل پاره شده اند به ندرت به طور طبیعی بهبود می یابد. در چنین شرایطی که در اثر پاره شدن کامل رباط ارتباط بین بافت و احتمال خونرسانی قطع می شود، بی شک جراحی تنها اقدام درمانی برای بهبودی است. به علاوه انجام جراحی برای ترمیم رباط پاره شده به بهبود صحیح آن کمک کرده و احتمال بروز مجدد آسیب دیدگی را نیز کاهش می دهد. به عنوان مثال، در صورت پاره شدن رباط ACL، برای بازسازی جراحی ضروری است.
♦ پارگی رباط پا چه شرایطی را پدید می‌آورند؟
بسته به میزان آسیب وارده، پاره‌شدن رباط می‌تواند درجات متفاوتی از درد و ناراحتی را ایجاد کند. احتمال دارد رباط پاره شده منجر به احساس گرما در ناحیه، التهاب شدید ناحیه، شنیده شدن صداهای تق در مفصل، درد شدید، بی ثباتی در مفصل و ناتوانی در تحمیل وزن یا فشار به مفصل آسیب دیده شود.
♦ مصرف کدام دارو برای بهبود پارگی رباط بهتر است؟
مصرف گروهی از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) از جمله آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسین علاوه بر کاهش درد بیمار و به تورم ناشی از پاره شدن رباط وی کمک می کنند.
♦ مصرف چه مواد غذایی در ترمیم رباط‌های پاره شده نقش دارند؟
اثربخشی کلیه مواد غذایی فوق به عنوان درمان پارگی رباط مچ پا در طب سنتی در حمایت و ترمیم از رباط ها، تاندون ها و دیسک ها ثابت شده اند.
1- منگنز – با مصرف آجیل، حبوبات، دانه ها، غلات کامل، سبزیجات برگ سبز می‌تواند این ماده مغذی را دریافت کرد.
2- امگا 3 – به منظور دریافت ماده مغذی امگا 3 بی شک می‌توان مصرف ماهی قزل آلا، ماهی خال مخالی و غیره را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
3- ویتامین آ – این ماده مغذی را می‌توان در جگر، هویج، سیب زمینی شیرین، کلم پیچ، اسفناج، زردآلو، کلم بروکلی، کدو حلوایی یافت.
♦ آیا پارگی رباط ACL منجر به بروز آرتروز می شود؟
پاره‌شدن رباط ACL یک آسیب بزرگ در مفصل زانو محسوب میشود و به همین دلیل افراد مبتلا به این معضل بیشتر مستعد ابتلا به آرتریت در زانوی آسیب دیده خود نسبت به زانوی سالم خود خواهند بود. همین مسئله عامل تصمیم گیری در خصوص ضرورت بازسازی بواسطه جراحی یا بدون انجام آن خواهد بود.
♦ چه زمانی می توان پس از جراحی رباط ACL به ورزش بازگشت؟
تصمیم گیری در این خصوص به عهده جراح است. اکثر چزشکانی که جراحی انجام می‌دهند بر این باورند که بیماران مبتلا به پارگی ACL تا 9 ماه پس از جراحی از بازگشت به ورزش خودداری نمایند. با این حال طبق نظر پزشکان متخصص برخی ورزشکاران 6 ماه بعد از جراحی اجازه بازگشت به ورزش را می یابند.
این تصمیم بر پایه میزان پایداری زانوی بیمار، میزان پیشرفت توانبخشی، نوع پیوند رباط ACL و نوع فعالیتی که به آن بازمی‌گردید، خواهد بود.
طبق تحقیقات صورت گرفته آن دسته از بیمارانی که برای بازگشت به ورزش 9 ماه انتظار را سپری می‌کنند، نسبت به بیمارانی که 6 ماه پس از جراحی به ورزش خود بازگشته اند، ریسک کمتری برای احتمال پارگی پیوند ACL خواهند داشت.
♦ آیا بازسازی رباط پاره شده یک جراحی بزرگ محسوب میشود؟
برای جراحی مرتبط با پارگی رباط بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. در حقیقت باید بگوییم شما در طول این جراحی کاملاً بیهوش هستید. پس از جراحی احتمال احساس درد، تورم و سفتی در ناحیه تحت جراحی وجود دارد. احتمال آن وجود دارد که تا دو یا سه هفته بتوانید بدون عصا راه بروید.
♦ مدت زمان بهبودی پس از جراحی پارگی رباط چقدر است؟
پنج هفته تا سه ماه پس از جراحی رباط و ماهیچه های مجاور، رباط پاره شده رفته رفته رو به بهبودی و تقویت می‌رود. بهبودی پس از جراحی کم کم به بیمار امکان انجام فعالیت های با تاثیر نامطلوب اندک همچون دوچرخه سواری و شنا را فراهم می‌کند.
♦ آیا انجام جراحی رباط پاره شده دردناک است؟
احتمال آن وجود دارد باوجود جراحی کمی درد و تورم در رباط خود تجربه کنید. در صورت آسیب دیدگی دیگر ساختارهای زانوی، ممکن است رباط در اجرای ترمیم کامل خود ناتوان باشد. همچون هر جراحی دیگری، بی شک جراحی زانو نیز خطراتی در پی دارد و نیازمند تخصص کافی جراح است.
شیوع آسیب های رباط از جمله پاره‌شدن رباط پا و مچ پا در میان ورزشکاران بسیار بالا است و می تواند در هر مفصلی رخ دهد. با این حال در میان ورزشکاران زانو و مچ پا آسیب پذیرتر از سایر نواحی است.
در مواقعی که مفصل پا و مج پا بیش از توان خود تحت فشار قرار می گیرد، احتمال رگ به رگ شدن، کشیدگی بیش از حد یا پاره‌شدن رباط وجود دارد. علل شایع آسیب رباط شامل پیچش یا فرود آمدن نامناسب روی پا است.